In de zomer van 2021 schreef ik voor ‘Rootstime’ een recensie van het album “Sun Come And Shine” van de Amerikaanse actrice en zangeres Jennifer Porter uit Maine, New England. Dat was toen haar achtste studioplaat met voornamelijk folk-, blues- en Americana-liedjes. Nu verschijnt er begin februari alweer een volgend album van deze muzikante onder de positief klinkende titel “Yes, I Do!”, een zin die meestal wordt uitgesproken na een huwelijksaanzoek, maar of dit hier ook de bedoeling is blijft vooralsnog onduidelijk.

Op dit nieuwe negende album brengt Jennifer Porter acht liedjes waarvan ze er zes zelf heeft geschreven en twee oudere bluesnummers van een coverversie heeft voorzien. Dat zijn de liedjes “How Long, How Long Blues”, een bluesstandard die geschreven werd door Leroy Carr en door hemzelf op single werd uitgebracht in 1928 en ook de bluestraditional “(You’ve Been A) Good Ol’ Wagon” van Bessie Smith uit 1925 kreeg een modernere coverversie van Jennifer Porter met enkel piano en tuba in de begeleiding.

Het album “Yes, I Do!” werd opgenomen in een studio in Portland, Maine met Damon Banks op basgitaar, George Naha en Vinnie Raniolo op gitaren, Dana Packard en Jonathan Truman op drums en blazerswerk door Doug DeHays (saxofoon en klarinet) en Randy Andos (trombone en tuba). Er waren ook twee bekende gastmuzikanten aanwezig bij de plaatopname met cajun-accordeonist C.J. Chenier uit Louisiana en Cindy Cashdollar uit Woodstock, New York die op enkele nummers op pedal steel kwam meespelen. Beide muzikanten leverden ook al een bijdrage af op het vorige album “Sun Come And Shine” van Jennifer Porter.

Geopend wordt er op deze plaat echter met de song “Before We Call It A Day”, een soort van big band-nummer met prominente aanwezigheid van honky tonk-piano, een ruime blazerssectie met trompetten en saxofonen en jazzy zang door Jennifer Porter. Dan volgt de albumtiteltrack “Yes, I Do” waar we een meer jazzy zangpartij te horen krijgen. Voor de mooie ballad “Over You” nam Jennifer plaats achter de toetsen van een Hammond B3-orgel.

Daarna wordt het songtempo sterk opgedreven in het nummer “All I Needed Was You” waarin C.J. Chenier’s accordeon een instrumentale hoofdrol krijgt toebedeeld. Bij de ook al in jazzy stijl gebrachte song “Don’t Worry No More” is die bepalende rol weggelegd voor Cindy Cashdollar op pedal steel. Op de sound van New Orleans geïnspireerde Dixieland-jazz krijgen we aangeboden in de song “Lucky Dust (Shining Through)” met alweer een belangrijke taak voor de blazers. “Yes, I Do!” is een meer dan aangenaam beluisterbare rootsplaat van Jennifer Porter geworden.

(valsam)